by Чуугий » Mon Apr 13, 2009 7:58 pm
Бид олимпоос медаль хүртсэн олон тамирчдаараа бахархдаг. Харин 1972 оны Мюнхений олимпийн мөнгөн медальт, гавьяат тамирчин Б.Буядаагийн гавьяа зүтгэлийг үнэлэхгүй явсаар өдий хүрсэн байна. Тэрбээр олимпоос медаль хүртсэндээ магтуулах биш, харин эсрэгээр гүтгүүлж, доромжлогдон хэлмэгдэж явжээ. Мюнхений олимпийн мөнгөн медальт, гавьяат тамирчин Б.Буядаатай уулзаж ярилцлаа.
-Та аль нутгийн хүн бэ. Жүдо бөхөөр хичээллэж эхэлсэн үеэ дурсаж ярихгүй юу?
-Б.Буядаа нөгөө л нэг ярьдаг юмаа ярьсан байна гээд, миний яриаг тоож, сонирхон унших хүн олдохгүй байх даа. Гэхдээ яахав хүн намайг тоогоод ирж байгаа хойно хүндэтгэх ёстой.
Би Ховд аймгийн Булган сумын хүн. Дунд сургуульд байх үеэсээ эхлэн спортоор хичээллэж байлаа. Намайг оюутан байхад их сургуулийн чөлөөт бөхийн аварга шалгаруулах тэмцээн явагддаг юм байна. Би ч сонирхоод орж барилдлаа. Тэгсэн чинь түрүүлчихэв. Тэр үед дархан аварга Ж.Мөнхбат манай дээд курсын оюутан, улсын арслан цолтой байсан юм. Мөөеө аварга ирээд “За түрүүлсэнд чинь баяр хүргэе. Чи ерөөсөө бөх бол барилдана шүү” гэдэг байгаа. Тэгээд чөлөөт бөхөөр барилдаж эхэлсэн дээ. Тэр үед чөлөөт бөхөөр нэлээд сүрхий болж эхэлсэн байсан. Чөлөөтийн улсын аваргад 1965 онд IV байр, 1966 онд хүрэл медаль, 1967 онд МБАТС-ын IV байрт, 1968 онд хотын аварга болов. Гэвч улсын шигшээ багт тоож авдаггүй. Дараа жил нь самбо бөх дэлгэрч, анхны улсын аварга шалгаруулах тэмцээн нь боллоо. Тэр тэмцээнд орж түрүүлээд самбо, жүдо бөхийн спорттой амьдралаа холбох гараа минь эхэлсэн. Гавьяат дасгалжуулагч Ч.Машбат, ЗХУ-ын мэргэжилтэн багш П.М.Карамлак нарын анхны шавь болсон доо.
-Мюнхений олимпод гартаа бэртэл аваагүй байсан бол таныг түрүүлэх боломжтой байсан гэдэг. Эхний тойрогт АНУ-ын бөхтэй барилдахдаа бэртэл авсан гэдэг байх аа?
-Эхний тойрогт АНУ-ын бөх Окодатай таарсан. Манайхан наадах чинь юу гавих вэ. АНУ-ын нэрийн өмнөөс л барилдаж байгаа, Японы турист биз гэхээр нь нэг их тоосонгүй. Гараад их тайван барьц авах гэтэл нөгөөдөх чинь яах ийхийн зуургүй тонгордог байгаа. Оноо алдахгүйн тулд гараараа тулаад унасан чинь шар хийгээд мөр нэг л эвгүй болсон. Тэгсэн чинь Окода мундаг амьтан байсан. Японы хоёр номер нь байж. Тэрнээс бэртэлгүй эрүүл салсан бол чигээрээ олимпийн аварга болох боломж байсан. Хувь тавилан л тийм байсан юм байлгүй. Заримдаа би азгүй, заяагүй хог гэж өөрийгөө дотроо зэмлэдэг л юм. Алтан медалийн төлөөх барилдаанд олимпийн аварга Кавакучигаас үнэлгээ салгаж, түүнийг даралтад оруулж тоолуулж байгаад алдсан. Мөрний шөрмөс сунаагүй байсан бол даралтаар хожих боломж байлаа. Даанч өрөөсөн гар ямар ч ажиллагаагүй болохоор яаж ч хичээгээд нэмэргүй байсан. Бүх юм тэр мөрний бэртлээс үүдэлтэй.
-Хүч оруулах сэргээш хэрэглэсэн гэдэг яриа яагаад гарах болсон юм бэ?
-Олипийн хүрэл медалийн болзол хангаад, алтын төлөө барилдах үеийн хооронд түр завсарласан юм. Багийн эмч Тарваа, Ядмаа нар мөрөнд массаж хийж өгсөн ч өвчин нь намддаггүй. Байрандаа амарч байсан чинь З.Ойдов тэргүүтэй бөхчүүд ирж баяр хүргэв. За сайн барилдаж олимпийн аварга болно шүү гэв. “Мөрний шөрмөс сунасан, гараа дээш өргөж татаж болдоггүй өвдөөд байна” гэж хэллээ. З.Ойдов “Би чамд жин хасдаг эм өгье. Энэ эмийг уугаад бие халаалт хийж, сайн хөлс гарга. Хөлс гаргаад бие тань сайн халаад өвчин намдана” гэв. Миний бохир жин 78 кг байсан юм. Жингээ 15 кг-аар хассан болохоор тэр эмийг уугаад халаалт хийгээд ямар ч хөлс гардаггүй. Сүүлийн 45 хоногт юм идээгүй хагас өлсгөлөн байсан учир яс, арьс болсон байв. Жин хасахад амархан бэртэл авдаг болчихдог юм билээ. Олимпийн наадмын шинжилгээний хариу гарахад нэг бодис илэрлээ гэсэн. Тэгээд нөгөө уусан эмээ хэлэв. Тэр нэг их сүртэй эм биш. Грацедин гэдэг эм байсан юм. Тийм болохоор нэг их сүйд болоогүй тэгээд л өнгөрсөн.
-Олимпоос мөнгөн медаль хүртээд ирэхэд тань хэрхэн угтаж авсан бэ. Тэр үед гавьяат тамирчин цолыг танд өгөөгүй юм уу?
-Их сайхан хүлээж авсан. Нисэхээс эхлэн угтаж аваад, шууд Төв хороо хүлээн авч уулзсан. Тэр үед зарлигаар гавьяат тамирчин цол өгдөггүй байсан. Надаас өмнө гавьяат болсон тамирчид БТС-ын Төв зөвлөлийн тогтоолоор авдаг байлаа. Төрийн анхны зарлиг гарч гавьяат цол хүртсэн тамирчин нь би байгаа юм. Гэвч удалгүй тэр гавьяатаа хураалгасан даа.
-Таны гавьяат цолыг нөгөө сэргээшээр шалтаглаж хурааж авсан уу. Гэхдээ танд одоо олимпийн мөнгөн медаль чинь байгаа биз дээ?
-Би ч одоо хүртэл олимпийн медальтан гэж хэлүүлэх эрхгүй л явна. Мюнхений олимпийн наадмын дараа Олон улсын олимпийн хорооноос манай улсад ямар нэг мэдэгдэх хуудас ч ирээгүй. Надад ямар ч шинжилгээний бичиг үзүүлээгүй юм. Тийм бичиг огт байгаагүй юм чинь аргагүй л дээ. Олимпийн хорооноос биш Олон улсын жүдо бөхийн холбооноос сэргээшийн төрлийн эм хэрэглэсэн байна гэсэн бичиг ирсэн гэсэн цуу үг тараагаад миний гавьяатыг хурааж авсан. Тэр цуу яриа бол матагчдын ажлын технологи байхгүй юу. Намайг байхгүй хойгуур МАХН-ын нэг дарга эхнэр, хүүхдийг маань айлган, сүрдүүлж байгаад гэрээс медаль аваад явсан байдаг. Надад одоо тэр медаль байхгүй л дээ. Харин тэр нөхөр олимпод ганцхан медаль өгдөг гэж бодсон юм байлгүй. Дипломыг нь асууж сураглаагүй байсан. Одоо надад олимпийн диплом, сэргээш илрээгүй гэсэн гэрчилгээ хоёр хадгалагдаж байна.
-Хэлмэгдэх болсон шалтгаан чинь тэгэхээр тэр эмнээс болжээ?
-Тийм ээ. Тэгж хэлж болно. Гэхдээ би ганцаараа хэлмэгдсэн юм биш. Дээшээ матаас хүрснээс болж Сайд нарын зөвлөлийн 184 дүгээр тогтоол гарч Ч.Машбат, Б.Магсар, Д.Магван, Д.Цэрэндаш бид тавыг гүтгэж хэлмэгдүүлсэн түүхтэй. Яахав дээ тэр хүмүүсийг зайлуулж оронд нь дарга болох гэсэн хоёр хүн л энэ бүхнийг зохион байгуулсан юм билээ. Тэгээд энэ бүхнээ бататгах гэж 12 хүний гарын үсэг зуруулсан байдаг. Харин ганцхан гавьяат Т.Артаг “Хүний муу үзэхгүй гээд” гарын үсэг зураагүй гэсэн. Тийм олон спортын алдартнууд гарын үсэг зурсан болохоор дарга нар үнэмшилгүй яахав. Тэр үеэс хойш ажил, амьдралаараа хохирч нийгмийн шаар, шавхруу шиг үзэгдэж явлаа. Гэхдээ би эх орон, ард түмэндээ гомддоггүй ээ. Ганц, хоёр эрх мэдэл бүхий дарга нарын буруу шийдвэрээс болж хохирсон. Тийм хүнд цаг үед төрсөндөө харамсдаг л юм. Гэхдээ одоо яая гэхэв, амны хишиггүй, тийм л хувь заяатай байж дээ.
-Та 1976 оны Монералийн олимпод оролцсон. Харин самбо, жүдогийн дэлхийн аварга шалгаруулах тэмцээнд яагаад оролцож байгаагүй юм бэ?
-Монералийн олимпод харин өөрийгөө сайн барилдсан гэж боддог шүү. Мюнхений олимпод барилдахдаа үнэлгээ алдаж, авч ялж байсан. Харин Монералийн олимпод таван тойрог барилдахдаа нэг ч оноо, үнэлгээ өрсөлдөгч тамирчиндаа алдаагүй. Голланд, Англи, Чех, Польшийн бөхчүүдийг ялсан. Тэгээд Унгарын Түүчиктэй барилдаж хэн хэнээсээ оноо, үнэлгээ авч чадаагүй. Дэвжээний захын шүүгчийн нэг нь надад, нөгөөх хоёр нь Түүчикт өгсөн. Дэвжээний шүүгч нэлээн эргэлзэж Түүчик бид хоёр руу ээлжлэн гайхан харж байснаа Түүчикийн талд тугаа өргөсөн. Тэгээд медалиас мултарсан даа. Би нэг ч удаа дэлхийн аварга шалгаруулах тэмцээнд оролцож үзээгүй. Сайд нарын зөвлөлийн 184 дүгээр тогтоолоос хойш гадаадын тэмцээнд явах эрхийг минь хассан. Хэрэв явсан бол олон удаа биш юм аа гэхэд, нэг удаа боловч дэлхийн аварга болох боломж байсан. Улсын аварга болоод л байдаг. Гадаадын тэмцээнд явуулдаггүй. Монголд болдог олон улсын тэмцээн дээр Болгарын дэлхийн аварга Баранов, ЗХУ-ын дэлхийн аварга Ходишвели, Аяабудилен нарыг хожиж байлаа. Тэглээ гээд намайг Төв хороо нэрийг тань хассан гээд гадаадын тэмцээнд явуулдаггүй байсан.
Тэр үеийн хүмүүсийг буруутгах арга байхгүй. Хүмүүс дарга нараас МАХН-ын дарангуйлал, дарамтаас айдаг байсан. Тийм л цаг үе байлаа шүү дээ.
-Гавьяат тамирчин цолоо та 2006 онд эргүүлж авсан билүү?
-Би 2006 онд бүрэн цагаадлаа шүү дээ. Хорьдугаар зуунд хэлмэгдээд XXI зуунд цагаадлаа. Монгол Улсын гавьяат тамирчин цолыг нэг удаа хураалгаж, хоёр удаа авах шив дээ. Цусаа урсгаж дайны талбараас баатар болсон Л.Дандарын улсын баатрыг хурааж авсан байдаг. Хөлсөө урсгаж байж авсан гавьяатаа хураалгах нь түүний дэргэд юу ч биш гэж өөрийгөө зоригжуулдаг байлаа. Энэ гүтгэлэг, дарамт, хэлмэгдүүлэлт гэдэг түүхийн цаг үе бүхэнд их, бага хэмжээгээр байдаг л юм байна. Харин 1937 оных шиг цаг үед би хэлмэгдэгсэн бол шууд буудуулах байх. Тийм айхтар үед төрөөгүй дээ баярладаг.
-Таныг цагаадсан байхад одоо хүртэл яагаад олимпийн медальтан гэж үздэггүй юм бол оо?
-Энэ аргагүй л дээ. МҮОХ-нд одоог хүртэл сөрөг хүч МАХН-ын хүмүүс байна. Тэд намынхаа нэр хүндийг унагахаас айж, намаа хамгаалж байгаа болоод тэр. Олимпоос медаль хүртсэн гэхээр нэр хүнд өсч, ямар нэг хүний урд орох гээд байдаг. Тэрнээс биш би улс төрийн цагаатгалаар цагаадсан хүн.
-Гавьяат дасгалжуулагч Ч.Машбат багшийн талаар ярихгүй юу?
-Багш маань хэлмэгдэх хэрэг хийгээгүй хүн. Хэрэг хийгээгүй хүнийг хэлмэгдүүлдэг цаг үе, засаг төр байж дээ. Дээшээ дарга нарт матаас хүрсэн бол үнэн, худал нь хамаагүй хэлмэгдүүлдэг байлаа. Машка багш Монгол Улсад самбо, жүдо гэсэн дэлхийн хоёр том бөхийн төрлийг хөгжих үндсийг тавьсан гавьяатай ачтан. Багш маань хичээнгүй, хөдөлмөрч, үнэнч шударга зантай хүн байсан шүү. Мэдээлэл авах боломжгүй тэр цагт гадаадын тамирчдын судалгааг хийсэн байдаг байлаа. Тэр судалгаа нь биднийг амжилт гаргахад, өрсөлдөгч тамирчнаа судалж танихад чухал нөлөө үзүүлдэг байсан.
-Сүүлийн жилүүдэд жүдо бөх эрчимтэй хөгжиж байна. Харин самбо бөх яагаад уналтад орчихов?
-Самбо бөхийг төр засгаас анхаарахгүй хаяж байгаа тал бий. Самбын холбоог удирдаж байгаа хүмүүсийн хариуцлагагүй байдлаас болж байна. Тэд төр засагтаа зөвөөр тайлбарлан, танилцуулж, ойлгуулах хэрэгтэй. Самбо бөх, хамгийн олон дэлхийн аварга, гавьяат тамирчинтай спортын төрөл. Жүдогийн амжилт бол самбо дээр суурилан гарч ирсэн юм. Олимпийн бус төрөл гээд самбыг гадуурхаж сөнөөх нь буруу. ОХУ-ын сүүлийн жилүүдэд их хөрөнгө хаяж самбо бөхөө дэлхийд хөгжүүлж, олимпийн хөтөлбөрт оруулах гэж зүтгэж байна. Гэтэл бид самбыг сөнөөчихөөд олимпод орсон хойно нь хөгжүүлэх биш. Одоо л өндөр төвшинд нь барьж хөгжүүлэх нь чухал. Самбын өндөр төвшин, хөгжил нь эргээд жүдо бөхдөө сайнаар нөлөө үзүүлдэг. Самбо бөхийн хөгжлийн бодлого алдагдсан байна. Х.Баттулга, М.Бөхбат нар жүдогийн холбоог маш богинохон хугацаанд зөв менежмент, бодлогоор хөгжүүлж чадлаа. Үр дүн нь гарч байна. М.Бөхбат манай Ч.Машбат багшийн хүү байгаа юм. Өөрөө жүдо бөхөөр барилдаж явсан хүүхэд. Гадаад хэлтэй, аавынхаа ажил үйлсийг үргэлжлүүлэн залгамжилж яваад нь баярладаг. Тэд 21 аймгийн өнцөг булан бүрт жүдо бөхийг хөгжүүлэх үүднээс жүдо бөхийн бүсийн төвүүдийг бий болгож байгаа нь бахархууштай зүйл юм.
-Олимпийн мөнгөн медалиа олоод авах юмсан гэж боддог л биз дээ?
-Тэгэлгүй яахав. Олдох байх гэж боддог. Румыны тамирчин олимпийн медалиа алдаад 13 жилийн дараа, ОХУ-ын тамирчин 19 жилийн дараа олж авч байсан түүх бий. Миний медалийг авч явснаас хойш 30-аад жил өнгөрсөн байна. Гэхдээ олдох байх гэж найдаж байгаа.
Н.Отгонбаатар
gogo.mn