by robinhood » Thu Jun 16, 2011 12:41 pm
АЙМГИЙН АРСЛАН
Ноднин зун төрж өссөн нутагтаа очиж агаар ус, айраг цагаан дээр сайхан амарч, сэтгэлээ сэргээгээд ирсэн билээ. Хотод суурьшаад нэлээд олон жил болсон боловч ажлын далим, амралт л олдвол нутгаа зорино. Адуу малтай ноцолдохоос ихэд төсөөрсөн ч аав, ээжийнхээ ажилд бага боловч туслаад, амьтан ах дүүгийнхээрээ орж гарч, нутгийнхаа уул усаар морьтой зугаалах шиг сайхан амралт гэж хаа байхав.
Нэгэн удаа аавынд маань надтай сумын найман жилийн сургуульд нэг ангид байсан, аймгийн арслан Дамиран ирлээ. Багынхаа найзыг хараад сэтгэл хөөрөн шил юм задалж бид хоёр бүтэн өдөр ярьж хөөрөлдсөн юм. Бид түүнийг багын л “Гүргэр хар” гэж хочилдог байсан нь одоо түүний жинхэнэ нэр шиг манай нутгийнхан бүгдээрээ ийнхүү дуудах болжээ. Дамиран үнэхээр хар ч царайтай, гүргэр ч зантай хүн билээ. Миний л бодоход түүн шиг тэнхээтэй хүн тун ховор. Тэр аймагтаа хоёр ч удаа түрүүлсэн бөгөөд би түүнийг түүнээс олон түрүүлэх боломжтой, бас яагаад улсын наадамд зодоглодоггүй юм бол гэж дотроо их л гайхдаг байлаа. Би ямар бөх сайн мэдэх биш, гэхдээ л Дамиранг улсын наадамд барилдвал юм дуулгаж мэдэх эр гэж бодно. Тэгээд яриагаа алсаас дөхүүлж байгаад ийн асуулаа:
- Дамиран минь бид хоёр одоо нас гуч гарчихлаа. Одоо чиний бяр чадал, арга мэх чинь ид жагссан байна. Чи одоо дахиад арваас илүү жил сайн барилдахгүй. Найз минь чи улсын наадамд хүч үзэж, нутаг усныхандаа хэн болохоо харуулаач гэлээ. Гэтэл Дамиран хэсэг зуур газар ширтэн дуугүй сууснаа үгээ зөөн байж:
- Өвгөн чинь хотод очоод улсын наадамд барилдлаа гэж бодъё. Алдар цолтой том бөхчүүдийг сайн танихгүй намайг нэг хоёрын даваанд хэн нэгэн аварга, арслан нь аваад л унагачихна. Хот руу явах, наадамд барилдах, буцаж ирэх гэсээр байтал хайран долоо хоног өнгөрнө. Тэр нь дор бол сурсан зангаараа аймгийн наадамд овоо юм амалсан нэгнийх нь давааг ахиулж өгчихөөд, ойр орчмын сумын наадмын байг авч адуундаа нийлүүлж байсан нь дээр. Угаасаа л би амьдрал ахуйгаа ингэж залгуулж, авгай хүүхдээ тэжээж яваа хүн гэж хэнэггүй өгүүллээ. Арай л улсын наадамд барилдах гэж хөөрцөглөөд амжиргаагаа тасалчихна гэж хэлээгүй билээ.
Үүнийг нь сонсоод надад хэлэх ч үг олдсонгүй. Би л лав найзыгаа буруутгаж ер чадахгүй. Гэхдээ л ийм сайхан бөх улсын наадамд барилдаж өөрийнхөө эр бярыг таньж наадамчин олноо баясгаж явахын оронд дов тойрсон юм бодож байгаа нь харамсалтай ч юм шиг. Ай хөөрхий, цагийн эрх ээ гэж.
эx сурвалж:http://www.tsagtur.mn/index.php?option=com_content&view=article&id=1013:2010-02-22-08-32-44&catid=59:ieeoeyadaeeei-aoeai
би Монголоороо омогшино...